Ertuğrul Özkök, “Pazar Mektubu” başlığı altında, yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazısında bugün New York Times gazetesi okurunun eşini aldattığını itiraf etmesi ve aldığı reaksiyona değindi. Özkök, “Eğer başınıza bu türlü bir olay geldiyse, kendi başınızın devasına bakın” niyetini lisana getirdi.
Özkök’ün “Karıma ‘aldattığımı’ söyledim, bakın başıma neler geldi?” başlıklı yazısı şöyle:
Karıma “aldattığımı” söyledim, bakın başıma neler geldi?
Bakın bu yazının başlığı “Tansu’ya mektuplar” değil.
10 milyon bireye yapıyorum bu itirafı.
Ama evvel yeminli düşmanlarıma küçük bir ihtar.
Biliyorum daha birinci cümleyi okumadan ortaya atılıp, “Lan bunu da mı yaptın” diyeceksiniz…
Ama demeyin….
Yine biliyorum ki, bir şey demeden de duramazsınız, diyecekseniz, “Memleketin epey sıkıntısı varken sen neyle uğraşıyorsun” deyin, böylelikle günlük “ombudsmanlık” vazifenizi de yapmış olursunuz.
Tırnak içinde hiçbir şeyi saklamadan anlatıyorum
Şimdi gelelim pazar gününün sorusuna:
“Karınızı aldattınız, bunu ona söylemeli misiniz?”
Şimdi size olayı “tırnak içinde” direk anlatayım.
“Karımla yıllardır evliyiz. Çok memnunuz. Yalnızca karım değil, hayattaki en büyük arkadaşım. Ama başımdan şöyle bir olay geçti.
Bir iş seyahatindeydim. Gece içkiyi biraz fazla kaçırmışım. O gece tanıştığım bir bayanla yattım.
Ancak sonradan çok pişman oldum. Yemin ediyorum, bir gecelik bir şeydi. Sonra bir iç muhasebesine giriştim.
Karımla bu kadar hoş bir bağlantım var, bunu ondan saklamalı mıyım?
Eminim bu itirafı okuyanlar ortasında hepinizin olmasa bile en azından kimileriniz başına bu türlü bir şey gelmiştir.
Ben kendi tecrübemi anlatayım.”
Yemin ediyorum bir kerelikti ve asla tekrar etmeyecek
“İç muhasebem bana ‘Madem bu kadar dürüst bir münasebetiniz var, bunu ona itiraf etmelisin’ dedi. O denli de yaptım.”
Dürüstçe, hiçbir şeyi saklamayarak itiraf ettim. Bir seferlik olduğuna ve bir daha asla tekrar etmeyeceğine yemin ettim.
Peki sonuç?
Onu da anlatayım…”
Karımın yansısı hiç beklemediğim bir şey oldu
“Karım hiç beklemediğim bir reaksiyon verdi. Benimle konuşmayı kesti. Ayrıyeten beni konuttan atmakla tehdit etmeye başladı. Artık kara kara düşünüyorum. Ne yapmalıyım?”
Evet olayı bütün açıklığı ile anlattım.
Şimdi hem bayan, hem erkek okurlarıma soruyorum:
Siz olsanız ne yapardınız?
Tabii rolleri değişerek de düşünün.
Aldatan taraf karınız da olabilir.
Ben “aldatma” sözünü sevmem. Onun yerine “başkasıyla yatmak” yahut “evlilik dışı ilişki” kavramlarını tercih ederim.
Soruya döneyim.
Bu olay kimin başından geçti?
Cevabı sandığınız kadar kolay değil.
Eminim aranızda en azından kimileriniz bu soruyu kendi kendinize en az bir, çoğunlukla da en az iki üç sefer sormak durumunda kalmışsınızdır.
Ama asıl muhasebe, daima birincisinde olur.
Bu soru, çok enteresan bir yere soruldu, lakin evvel yeminli düşmanlarımın çok merak ettiği mevzudan başlayayım.
Olayın kahramanı ismini neden vermedi
Arkadaşlar anlattığım olay benim başımdan geçmedi.
Bir oburunun başından geçti lakin onun ismini vermeyeceğim.
Çünkü ismini vermek istememiş.
Bunu yaşayan kişi New York Times gazetesinin okurlarından biri.
Yani dünyanın en büyük, hiç tartışmasız en güzel gazetesinin 10 milyon abonesinden biri.
Yıllar uzunluğu Hürriyet’te bu çeşit bahislerde ne vakit bir yazı yazsam daima eleştirildim.
Ama bakın New York Times son 5 yılda ihtilal üstüne ihtilal yapıyor ve en büyük ihtilali de, okurlarının “mahrem” sayılan hayatları üzerine yazılarla yaptı.
Artık New York Times’ın özel hayatlar üzerinde bir tabusu yok.
O nedenle kendi içinde bir çeşit “Güzin Abla” köşesi açtı.
Ama başlığına kendine nazaran daha önemli iki söz koydu:
“Social Q’s..”
Yani “sosyal konular”
İlk reaksiyon: Hepimiz çok üzücü “sıçtık”
Şimdi gelelim bu sorunun cevabına…
New York Times’ın Güzin Ablası şu karşılığı vermiş:
“Önce şunu söyleyeyim. Hepimiz üzücü sıçtık.”
‘Yok canım koskoca New York Timas bu türlü der mi” diye sorarsanız, cümlenin İngilizcesini de yazayım. Tahminen bunu daha nezih çevirenler olabilir:
“We all screw up…”
Yani isteyen daha nazikçe, “Hepimiz üzücü çuvalladık” diye de çevirebilir.
Arkasına da şu cümleyi eklemiş:
“En yargılayıcı okurlarımız bile üzücü çuvalladı…”
Ama isterseniz evvel güzel haberden başlayayım
Güzin Abla’nın yanıtı şu cümleyle devam ediyor:
“Yine de âlâ bir haber var. Sizi bugüne kadar kapıya koymadığına nazaran vakit kazanmışsınız demektir…Bunu güzel değerlendirin lakin şunu unutmayın: Karınızın ( yahut kocanızın: Bunu ben eklerdim) acı çekmesine neden oldunuz.”
Arkasından da çok farklı bir cümle geliyor:
“Sanıyorum, itiraf etmenin asaletini biraz abartmışsınız. Demek ki sizin evliliğinizde itiraf etmenin özel bir manası yokmuş.Yani itirafınız, bir kerelik olması ve sarhoşluğunuz hafifletici neden sayılmamış.”
İyi tamam da, ne yapacağım? Ben tespit değil, tavsiye istiyorum.
Ok…
Bundan sonra ne olur varsayım etmek kolay değil
“Bundan sonrasını kestirim etmek kolay değil. Belirli ki karınızın kalbi kötü kırılmış ve o artık kendisi ve çocukları için en güzel şeyin ne olacağını düşünüyor. Alışılmış bir de size yine güvenip güvenemeyeceğini…
Sizi şimdi kapıya da koymadığına nazaran, biraz vaktiniz var demektir.
Birlikte bir evlilik danışmanına gidip, genel olarak alakanız ve bu özel olay üzerine konuşabilirsiniz. Alışılmış şayet karınız buna hazırsa…Onun için evvelce tek başınıza gidip bir terapistle konuşmalısınız. ”
Ve şu son cümle:
“Tabii kendi kendinize daha yaratıcı devalar de bulabilirsiniz…”
Benim görüşüm ise bütün açıklığı ile şu
Anlattığım olay çok kolay. Lakin koskoca New York Times’ın Güzin Abla’sının verdiği karşılık sizi tatmin etti mi?
Güzin Abla bu kadarını ben de düşünebilirdim.
Bana lazım olan son cümlenizin cevabı…
Yani daha yaratıcı devalar nedir?
İşte orada ben devreye gireyim ve kendi yanıtımı vereyim:
“Arkadaş o sorunun yanıtını New York Times’ın Güzin Ablası da bilmiyor. Bilse aslında söylerdi. Muhtemelen onun da başından geçmiş ve o da devasını kendi kendine bulmuştur yahut bulamamıştır. Yahut eşi bulmuştur. Diyeceğim, bu cins olayların sonucu, yalnızca ilgili iki kişinin karakterine, inandırıcılığına yahut saflığına bağlıdır.
Yani sizden özür diliyorum.
Bu koskoca yazıyı okutup sonra karşılığını da size bıraktım.
Desem desem şunu diyebilirim: Şayet başınıza bu türlü bir olay geldiyse, kendi başınızın dermanına bakın