Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat zelzelelerinin en çok yıkıma neden olduğu vilayetlerden birisi olan Hatay’da pek çok tarihi yapı da yok oldu. Kentin kimliğini yansıtan pek çok yer üzere Saray Caddesi’ndeki birçok yer da yıkıldı. Yaklaşık 5,5 yıldır caddede işletmecilik yaptığını belirten Özgür Akseven’in dükkanı da kullanılamaz hâle geldi.
“Hangi sokaktayım, çıkartamadım”
Mekanda kalan son birkaç eseri almak için uğrayan Akseven, caddenin kent açısından kimliğine dikkat çekerek şunları söyledi:
Burası Antakya’nın kalbi. Turizmin kalbidir burası. En hareketli, en rengarenk olan sokak, en rengarenk olan cadde burasıdır. 6 Şubat zelzelesinde işlerimiz daha yeni bitmek üzereydi bizim. Canlı müzik de olduğu için kapanışımızı yapıp paklık aşamasındaydık. Biz yolda yakalandık zelzeleye çalışan arkadaşlarla birlikte. Meskene dönerken, işten yeni çıkmıştık. Bayağı bir berbattı. Taksideydik biz. Taksici arkadaş bayağı bir panik yaptı zira araç durduğu yerde şerit değiştiriyordu. Diğer bir işletmeci arkadaşım var, onunla beraberdik. Bayağı berbat bir andı, zira biz yıkımı canlı canlı gözlerimizle gördük. Yıkımın içinde değildik lakin yıkımı izlemek zorunda kaldık. O denli söyleyeyim. Konutumun olduğu sokağa taksici beni bıraktığında evvel şöyle bir 5 dakikaya yakın durdum. Sağımı solumu inceledim. Neredeyim, hangi sokaktayım; çıkartamadım. Meskene gittiğimde aslında ben ailem meyyit diye düşünerek, meskene koşarak gittim. Çok şükür, yani çok şükür diyoruz. Çok kaybımız var fakat çok şükür onlar sağ.
“Bırakmayı düşünmüyoruz”
Stoktaki meşrubatlarımız vardı, onları çıkarttık. Burada bir mutfak açıp işimize bir formda burada devam etmeye çalışacağız. Burayı bırakmayı düşünmüyoruz zira. Yani yöresel Antakya lezzetleri olsun, işte kebaptı, bizim buraya özel eserlerimizden olsun, yapmaya çalışıp en azından cüzi bir ölçüde da olsa burada kendi halkımıza, kendi vatandaşımıza bir nebze yararımız olsun diye çalışmaya devam edeceğiz. İşletme kiraydı. Şöyle söyleyeyim. Hiçbir biçimde kullanılır vaziyette değil. Zati tarihi yapı, bunların hepsi Kültür Bakanlığı’na bağlı tescilli yapılar. Hiçbir halde kullanılmıyor. Bizim yalnızca depo olarak kullandığımız iki kısım vardı, oralar sağlam. Mutfağımızın bir kısmı sağlam. Oradan çıkartabildiğimiz işte toplamda bu türlü 3-5 modül eşyamız var. Onları çıkartabildik.
“Bırakırsak burası kimliğini kaybeder”
“Hiçbir biçimde takviye alamadık” diyen Özgür Akseven, kelamlarına şöyle devam etti:
Burada kurulan AFAD çadırları vardı. Valiliğin kurduğu kısımlar vardı. Onunla ilgili resmi müracaatları yaptık. Dönüş olmadı. Olacaktır tahminen bilmiyoruz lakin görünen şu an rastgele bir şey yok. Yani bizim isteğimiz, en kısa müddette buranın ayağa kalkıp tekrardan eski rengine, eski kimliğine kavuşması fakat artık şuradan gördüğünüz üzere yıkım o kadar büyük ki ve Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın bununla ilgili yapacağı çalışmada, uzun vadede buraya bir proje hazırladığı söyleniyor. Natürel ki de burada en yakın müddette açılan dükkânlarda biz esnaflar olarak burayı mecbur destekleyeceğiz. Mecbur ayağa kalkmak zorundayız zira biz burayı bırakırsak burası kimliğini kaybedecek. Biz Antakyalılar olarak bırakmayacağız burayı. Şu an çadırda yaşıyoruz. Gitmesin kimse. Gidenler geri gelsin. Birlikte savaşmaya devam edelim. Birlikte ayağa kalkalım.